دخان: 38-39
و ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان آن دو است بیهوده [و بى‌هدف] نیافریده‌ایم. ما آن دو را جز به حق [و براى هدفى والا و عقلانی] نیافریده‌ایم...
حق در لغت یعنى ثابت، مطابقت و موافقت، وقوع شیء در محل خویش؛ و ضدِ حق باطل است. در قرآن، گاهى حق دربارهِ خدا به کار رفته و گاهى منظور از آن اعتقادِ حق است و گاهى کلام حق و گاهى وعدهِ حق و درست است و در برخى موارد، منظور حقوقى است که براى کسانى در اجتماع ثابت مى‌شود
در این آیهِ شریفه، منظور از حق این است که این کار، یعنى خلقت، هدف صحیحى دارد. در قرآن، در مقابلِ حق، چند واژه به کار رفته است که عبارت است از
1) باطل، که درست در مقابلِ حق است؛
2) عَبَث، کار بى‌هدف و بیهوده؛
3) لَعب، کارى که منظم و هدف‌دار باشد، اما هدف آن خیالى باشد نه واقعى و عقلی، مثل بازى بچه‌ها؛
4) لَهو، به معناى سرگرمى و از آن جهت به آن لهو گفته شده است که انسان را از کارِ شایسته‌تر بازمى‌دارد
اساساً یکى از اسماى الهى حکیم است که بار در قرآن بر آن تاءکید شده است؛ یعنى تمام افعال خدا حکیمانه است و غرضِ عقل‌پسند و هدف صحیح دارد
